Βρε βρε σαν τα χιόνια... Πάει καιρός απ’την
τελευταία φορά που τα είπαμε κι αστείο θα ήταν να ρωτήσω αν σας έλειψα...
Ακριβώς όμως επειδή πάει καιρός, αυτό τον μήνα δεν ξέρω από που να το πιάσω,
γι’αυτό θα τα πούμε πολύ γενικά.
Ελληνισμός.
Ελλάδα – Μητέρα Πατρίδα. Κληρονομιά. Αύριο;... Κανείς δεν ξέρει. Κι είναι
λυπηρό το πως τα φέρνουν καμιά φορά τα γεγονότα. Κάποτε όλοι μιλούσαν γι’αυτήν
και τώρα την έχουν τιμωρία στο τοίχο, σαν παίδι στη πρώτη δημοτικού. Και έπρεπε
να ντρέπονται γιατί Ελλάδα σημαίνει αρχή. Ελλάδα σημαίνει βάσεις, αξίες και όσο
κι αν προσπαθούν μερικοί να ρίξουν λάσπη και να το κατακρίνουν – Ελλάδα φίλε
μου, σημαίνει Δημοκρατία. Κι αυτό, να με συγχωρείτε αλλά δεν θα αλλάξει ποτέ.
Και είμαι περήφανη Ελληνίδα , μα είμαι κι άλλο τόσο απογοητεύμενη. Διαβάζω τόσα
πολλά καθημερινά, κι ενώ θέλω πολύ να ταξιδέψω και να περπατήσω στα ελληνικά
δρομάκια, το μετανιώνω στη στιγμή, γιατί αυτή η χώρα του 2012 δεν θυμίζει
Ελλάδα, ούτε το γαλανό χρώμα του ουρανού και της θάλασσας. της γαλήνης και της
ηρεμίας. Μόνο μαύρο, για μια χώρα που πέθανε και κόκκινο γι’αυτήν που καίγεται.
Πως θα αντιδρούσε
άραγε σε όλα αυτά, αν ζούσε ο Ελύτης; Θα τραγουδούσε ακόμη ο Παπάζογλου το ‘αχ
Ελλάδα, σ’αγαπώ’; Πως τα ‘χουν ρημάξει όλα ρε γαμώτο; Το Όχι σε όλα δεν
ακούστηκε δυνατά, βρόντηξαν μονάχα τα Ναι και πονούσαν βαθιά τον απλό Έλληνα
πολίτη
Αν τελικά όμως
επισκεφτώ σύντομα την Αθήνα, θα πάω να ανάψω ένα κερί μπροστά στο τσολιά στην
πλατεία Συνταγματός. Γιατί όταν κάηκε το Αττικόν κάποιοι πόνεσαν τόσο πολύ για
την πολιτστική κληρονομιά που την επόμενη μέρα μαζεύτηκαν με κεριά έξω απ’το
κτίριο - για να το κλάψουν. Εγώ πάλι προτιμώ να αποφέρω φόρο τιμής στον τσολιά,
γιατί χεσμένα τα’χω τα κτίρια και την κληρονομιά σας. Χάνεται ο Έλληνας, η ιδέα,
ο άνθρωπος. Τα κτίρια μπορούν να φτιαχτούν ξάνα και ο κινηματογράφος να γεμίσει
και πάλι με ανθρώπους. Την περηφάνια και την αξιοπρέπεια του Έλληνα κανείς δεν
μπορεί να την “φτιάξει” τόσο
εύκολα και σύντομα. Ο εξευτελισμός στο μεγαλείο της και ‘μεις κλαίμε τα
ντουβάρια.. Μιλάμε για τον Γαβαλά και το πως χάθηκε το lifestyle επειδή χρεωκόπησε ο Κωστόπουλος. Το lifestyle λένε, μπορεί να σε κάνει από μηδενικό - νούμερο!
Τελικά αλάνι μου, μπορεί να σε κάνει και το αντίθετο. Και το ότι ξαφνικά
μερικοί από νούμερα έγιναν μηδενικά μας νοιάζει πιο πολύ απ’το ότι ο Έλληνας,
στην Αθήνα, την πρωτεύουσα του βασιλιά Όθωνα, που στέκει ακόμη ο Παρθενώνας (αν
δεν τον κλέψουν κι αυτόν), δεν έχει να φάει και ζει με σύσσιτιο. Εδώ έχουμε
φτάσει κι έμεις ακόμη ονειρευόμαστε πως τα πράγματα θα αλλάξουν. Προσπάθησαν
πάρα πολλές φορές να εξαλείψουν τον ελληνισμό με πολέμους αλλά τελικά τα χρέη
και τα γαμημένα τα μνημόνια μας ξέπουλησαν στο γιουσουρούμ. Το ‘χει πει άλλωστε
κι ο Άσιμος.... αλλά σε προκαλώ να μου πεις ποιος τον άκουγε;
Αυτή είναι η γνώμη
μου κι ελπίζω να γίνει σεβαστή, όπως γίνεται κι όλων αυτών των ηλιθίων τον
τελευταίο καιρό. Γιατί τελικά, η βλακεία κι η ηλιθιότητα δεν έχουν όρια... κι αν
έχουν μερικοί τα έχουν ξεπεράσει προ πολλού.
