να σε βλέπω να γελάς, ζωγράφε μου.

..και να θυμάσαι.

                                                                                 λιονταράκι.        

http://www.youtube.com/watch?v=P2h5_WSEudA

Na eisai douleia (wra 09h30) kai na pezei sto radio to 'Mama Gernaw'.
"Και σκεφτομαι που πινω κοκα κολα, για να'ναι παντα ιδια αλλαζουν ολα.."
Kalimera C.

But I'm a creep, I'm a weirdo.

HIM - The Funeral Of Hearts

'06.

:)

                                        σκάσε και πίνε..

ευχαριστώ..για πάντα.

λιονταράκι

Όταν μου λείπεις... 

Μέχρι το τέλος η ψυχή ...

Δε φεύγω για παλικαριά αλλά που μου 'πεσε βαριά μες τον Παράδεισο η τόση προδοσία.

Ζητείται έρωτας στο 622.

Ξυπνάς, κοιτάς το κινητό με την ελπίδα ότι σου έχει ήδη στείλει μήνυμα που λέει ‘καλημέρα αγάπη μου’ – δεν έχεις μήνυμα - , ανάβεις τον υπολογιστή, φτιάχνεις καφέ. Ανοίγεις τα παντζούρια, ωραία μέρα μα εσύ δεν είχες μήνυμα που να λέει ‘καλημέρα αγάπη μου’. Σου καίει ο καφές την γλώσσα  - πόσο λάθος ξεκίνησε αυτή η μέρα, σκέφτεσαι.  Διαβάζεις ειδήσεις στις ηλεκτρονικές εφημερίδες: ληστείες, ένας βιασμός, ένας πόλεμος κι ένα δυστύχημα. Προσπερνάς. Φτάνεις στο προφίλ του και ψάχνεις να δεις τι ώρα κοιμήθηκε χτες, αν πέρασε καλά εκεί που πήγε, αν μέθυσε, πόσες γνώρισε και τις έκανε φίλες και γιατί δεν σου ‘στειλε ένα μήνυμα που να λέει ‘καλημέρα αγάπη μου’. Αρπάζεις το κινητό, βλέπεις τελευταίες κλήσεις και μηνύματα. Η μάνα σου, η σπιτονοικοκυρά για το νοίκι και μηνύματα από δυο τρεις φίλους για ποτό που βεβαίως βεβαίως δεν απάντησες ποτέ σου. Σκέψη στη σκέψη κι ο καφές κρύωσε. Φτιάχνεις ακόμη έναν. Αυτός θα σε κάνει καλύτερα, λες. Ίσως χαμογελάσεις. Ίσως να δεις κάτι που να σου φανεί εξίσου καλό με ένα δικό του μήνυμα που θα λέει ‘καλημέρα αγάπη μου’. Κι ας κοντεύει μεσημέρι. Κι ας έχει περάσει μια βδομάδα.

Η αγάπη μάλλον δεν μένει πια εδώ. Μάλλον δεν την χωρούσε το σπίτι με το απλήρωτο νοίκι.

....

Παίρνεις μπουφάν, τσάντα, κλειδιά. Θέλεις λες, να ξεσκάσεις γιατί αν συνεχίσεις να πίνεις καφέδες, να καταπίνεις χάπια, να αδειάζεις μπουκάλια σίγουρα μετά θα ‘ναι πολύ αργά για να φέρεις οτιδήποτε πίσω. Ξεκινάς το αμάξι,το ραδιόφωνο δεν σταματά να παίζει τραγούδια που αγαπήσατε μαζί. Το ραδιόφωνο φταίει που το αμάξι σου σταμάτησε έξω απ’το σπίτι του. Ναι, αυτό φταίει. Κατεβαίνεις βιαστική. Δεν ξέρεις τι κάνεις, αν χάνεις ή αν κερδίζεις. Έχει νυχτώσει, τι θα του πεις; Τι κάνεις εκεί;  - Τίποτα δεν θα του πεις. Θα τον αρπάξεις και θα τον φιλήσεις. Αν είναι να τελειώσει αυτή η σχέση ας τελειώσει γλυκά, ας τελειώσει μ’ ένα φιλί. Βλέπεις φώτα, χτυπάς την πόρτα. Η καρδιά σου χτυπάει τόσο δυνατά που σου κόβει την ανάσα. Γιατί πήγες; Γιατί αργεί; Γιατί δεν ανοίγει; Κάνεις μεταβολή και φεύγεις. Θυμάσαι πως τα φώτα τα αφήνει αναμμένα για να βλέπει τα ξημερώματα που γυρνάει στο σπίτι. – Φουσκωμένοι λογαριασμοί. Καθώς περπατάς για να φτάσεις στο αμάξι αρχίζουν ξανά οι σκέψεις. Πού είναι; Με ποιούς; Αύριο δουλεύει. Τι ώρα θα κοιμηθεί και τι ώρα θα ξυπνήσει; Έξω κάνει κρύο, ντύθηκε ζεστά; Κι αν ναι, τι έβαλε; Ξεκινάς την μηχανή. Επιλογές : ή επιστρέφεις στο σπίτι ή τον ψάχνεις σαν τρελή σε όλη την πόλη, σε στέκια, σε σπίτια φίλων. Κι όταν τον βρεις τι θα του πεις; Τι έψαχνες και βρέθηκες εκεί; Το ‘είδα φως και μπήκα’ προφανώς δεν θα είναι καλή δικαιολογία. Το ‘δεν ήθελα κάτι συγκεκριμένο απλώς να πω μια καλησπέρα’, ούτε καν. Αποφασίζεις να γυρίσεις στο σπίτι. Εσύ, μια φορά προσπάθησες να εξευτελιστείς για χάρη του έρωτα σου, έφτασες μέχρι την πόρτα του μα αυτός έλειπε. Εσύ πάντως προσπάθησες. Τώρα δεν χρωστάς σε κανέναν. Μονάχα στον εγωισμό σου που τον γάμησες για ακόμη μια φορά. Και τι πήρες για αντάλλαγμα; Τον πούλο. Αυτό σου αξίζει, σκέφτεσαι. Δεν κάνεις εσύ για έρωτες και τα σχετικά. Κάθε φορά στα ίδια καταλήγεις. Στα πατώματα εσύ κι οι πρώην σου να προχωρούν λες και δεν κράτησαν τίποτα. Ούτε μια στιγμή. Αντιθέτως προχωρούν για την επόμενη περιπέτεια, για το επόμενο ταξίδι, τον επόμενο έρωτα.

...

Όμως κι εσύ το ‘χεις μάθει πια καλά πως ‘ο έρωτας με έρωτα περνάει’. Χρειάζεται μόνο νέα πρόσωπα, δειλά βλέμματα και μερικά χαμόγελα γεμάτα υποσχέσεις. Το ξέρεις καλά πως αυτή είν’ η γιατρειά σου. Το καινούριο. Το άγνωστο.  Γίνε εσύ αυτή τη φορά, η πρώτη που θα πει ‘Αντίο αγάπη μου’ και τράβα αλλού να βρεις αυτόν που τις λέξεις θα τις κάνει πάντα πράξεις, που οι λέξεις του θα’ναι απ’τις Ακριβές. Ζήσε έναν έρωτα που θα ‘ναι κομμάτι απο’σένα, που χωρίς εσένα η ζωή του· που χωρίς εσένα ζωή δεν θα ‘χει. Ζήτα έναν έρωτα στα μέτρα σου.

Μην κοιτάς πίσω λοιπόν, μην κλαις άλλο για το παρελθόν. Άστο να πεθάνει πριν να σε πεθάνει αυτό. Κοίτα να περνάς καλά το σήμερα, κοίτα να φτιάξεις όμορφα το αύριο. Κοίτα να αγαπηθείς...γιατί άλλη ζωή δεν έχει.

Au revoir.

papergirl : live "I love you"

τα ωραία. 

ανυπομονούσα. είχα χρόνια να στολίσω χριστουγεννιάτικο δέντρο με την οικογένεια μου. Πάντα γύριζα στο σπίτι κι ήταν όλα έτοιμα, μαγικά, γιορτινά. Απόψε μετά από 6 χρόνια το απόλαυσα. Χριστουγεννιάτικα τραγούδια, φωτάκια, στολίδια  - Χαμόγελα.
(τα υπόλοιπα είναι απλά ασήμαντα.)

 

Άλλωστε ... Ένα Λονδίνο μας περιμένει!

Αυτό είναι το 'για πάντα'.

Και θα σ'αγαπώ μέχρι να λιώσουν οι πάγοι στον Βόρειο Πόλο - μέχρι να καταργηθεί η βαρύτητα στη γη - μέχρι να ταιριάξει ο Υδροχοος με τον Σκορπιό - μέχρι να τα φτιάξουν οι σκύλοι με τις γάτες και μέχρι να γεμίσει ο ουρανός ιπτάμενους ελέφαντες. Σ' αγαπώ, μέχρι να γίνουν οι πιγκουίνοι φούξια και μέχρι να γίνει πρόεδρος της Αμερικής ο Φίντελ Κάστρο. 

..Κι αυτό είναι το για πάντα.

Aπόψε θα ‘θελα να 'μουν στο σπίτι μου. Στο ξύλινο ζεστό καταφύγιο που είχα φτιάξει με αγάπη. που έζησα παρέα με την μοναξιά μου, τις σκιές, τις φωνές, τις ζωγραφιές στους τοίχους. ... Την ιστορία που εγώ είχα φτιάξει και κανείς άλλος δεν χωρούσε σ’αυτήν. 
Μόνο τα Διάφανα, το λευκό κρασί και λίγο φως.  

Κι αφού εκεί ξεχνιόμουνα απ’την ζωή, εκεί αγαπούσα όλο και πιο πολύ το σκοτάδι - τώρα μου λείπει. Τώρα το έχω ανάγκη. Είναι απ’αυτές τις μέρες του χρόνου, του χειμώνα που η σιωπή γίνεται απαραίτητη, που μια βόλτα στο κρύο -μέχρι το πιο κοντινό περίπτερο για φιλτράκια – μοιάζει ιδανική. Μόνο που λείπουνε τα γραφικά δρομάκια, μόνο που λείπουνε οι φοιτητές στους δρόμους που δίνονται σ’έναν άχαρο σκοπό καπνίζοντας και πίνοντας. κι εγώ που ποτέ δεν τους φοβήθηκα περπατούσα ανάμεσα τους κι ένιωθα πως είναι να είσαι ελεύθερη, πως είναι να είσαι αόρατη. Κι έτσι τα ξεχνούσα όλα. Προβλήματα και σκοτούρες. Κουβαλούσα πάντα μια θλίψη παρέα  μα κανέναν δεν ένοιαζε, κανένας δεν την φοβήθηκε. 

- Μα απόψε την φοβάμαι εγώ. Γιατί επέστρεψε. Και έλεγα πως πέρασε ο καιρός και με λησμόνησε.  Ψέματα έλεγα. Πάντα κρύβοταν πίσω απ’την σκιά μου, όπως τότε με τους φανταστικούς φίλους που είχα όταν ήμουνα παιδί. Περίμεναν πάντα την κατάλληλη στιγμή.

Κι έτσι για άλλη μια φορά παραδίνομαι. Στο ρυθμό της, στη λήθη της. Κι ας με πάει όπου θέλει. Κουράστηκα να πηγαίνω κόντρα. Όταν αγαπάω δίνομαι κι αφήνομαι. Μα στο τέλος πάντα ξαπλώνω πλάϊ στη θλίψη μου και την ευχαριστώ που αν μη τι άλλο, αυτή υπάρχει ακόμη.

Δ.

1o :

2ο :

Evanescence - The Last Song I'm Wasting On You

ιστορίες του 2009.

Melanie Martinez I think im crazy

C, wraio to 'mikro zouzounaki'. twra ivra wra na to akousw!
:)

Έχω ένα κόμπο στο λαιμό
και μια θηλιά που όλο στενεύει.
Έλα και κάνε μουσική
την τρέλα που με διαφεντεύει.
Κι αν είναι οι νότες και οι λέξεις αφελείς,
τραγούδησέ τες να χαρείς..
..
Μ'ένα αερόστατο να πάμε στο φεγγάρι.

Enya - Only Time

Sweet November.

Ο Γλάρος.