"Η Αγάπη πεθαίνει πριν προλάβει να γεράσει."
Έχει κι η Δημουλά τα δίκια της.
Μεσημέρι. Διάλειμμα απ' το πανεπιστήμιο.
Café, Fournil St Nicola απέναντι από το fac. του Paul Val.
Παράγγειλα μια καρμπονάρα. Ξέχασαν βέβαια να βάλουν φρέσκα κρέμα. Έχει μόνο lardons και ελάχιστο τυρί.
Έχουν όμως καλό nescafe. Ο κόσμος περίεργος. Τους παρατηρώ εδώ και πολύ ώρα. Περιμένω να δω πότε ένας απ' αυτούς τους χριστιανούς (μόνο χριστιανοί δεν είναι) σηκωστεί και μ'αστράψει δυο σφαλιάρες να δω τον Χριστό, συμφοιτητή μου. Τέλος πάντων είναι αγένεια και το ξέρω, αλλά με εξιτάρει να τους παρακολουθώ ..
Σήμερα δεν σ' αγαπάω.
Θα πάρεις μια απόφαση και θα μας αφήσεις να το πάμε παραπέρα; Ή θα συζητάμε κάθε μέρα το ίδιο θέμα; Έχω υπομονή αλλά μην το παρακάνεις.
Η αγάπη μου μπορεί αύριο κιόλας, αν το θες, να μην υπάρχει, μπορεί όμως να ζήσει και για πάντα αν την αφήσεις.
Χάλια, τελικά ο καφές. Θύμισε μου εδώ να μην σε φέρω. Έλα βέβαια εσύ και θα σου φτιάχνω μόνον εγώ καφέ. Αν μου πεις φυσικά πως τον πίνεις. Ούτε σ'αυτό δεν έχεις καταλήξει. Ξέρεις, γάλα και ζάχαρη δεν είναι ένα και το αυτό. Υπάρχει μια μικρή διαφορά.
Σε βαρέθηκα! Θα χαζέψω...
Σε περιμένω, να το κάνουμε μαζί. ή να χαζεύω εσένα. Οι Γάλλοι, με αφήνουν αδιάφορη..
