Ερωτευμένοι, γιορτάζουν λες και δεν θα υπάρχουν αύριο. Με μουσική, με κρασί ίσως με ποίηση. Μα εσύ λείπεις.. και την μυρωδιά σου κοντεύω να την ξεχάσω. Κι ερωτεύομαι με τα λόγια σου, πότε τα γλυκά πότε τα άγρια που με βασανίζουν, κυρίως τα βράδυα.
Και νιώθω την απουσία σου να βαραίνει στο κορμί μου, να κουρνιάζει στην αγκαλιά μου. Στην αγκαλιά που έκλεισα για ‘σενα. Κι όταν σου λέω καληνύχτα κανείς πια δεν απαντάει. Ούτε οι τόσοι ποιητές μας, ούτε τα τραγούδια της νύχτας τα τελευταία.
Κι η σιωπή απόψε παίρνει την μορφή σου και με ξεγελάει.
Γίνεται εσύ για λίγο, μ’ αγγίζει και κρυώνω.
Σ’ ένα κρεβάτι άδειο, να γίνομαι κουβάρι, να σε ζητάω.
Το χέρι σου στα μαλλιά μου, το χάδι σου, η αγκαλιά σου κάτω απ’ τα αστέρια με την Πούλια να χαμογελάει.
Στιγμές χωρίς μοντάζ. Στιγμές πρώτες. Στιγμές για να σ’ αγαπώ.
‘Ερωτας, φόβος, πρόκληση, βήμα. Cap!
Πάμε να φύγουμε ψυχή μου. Ας γίνει όπως εσύ το θες. Κι ας αγαπήσω όλα όσα μέχρι τώρα έλεγα πως μισώ – πως δεν αντέχω.
Μακριά σου δεν αντέχω. Τώρα το ξέρω καλά.
Σ’ αγαπώ μ’ ακούς;
