Η ελπίδα καλέ μου.....

Να 'σαι καλά στο άγνωστο σύμπαν σου....

τελικά.. έχω να πω ακόμα πολλά! 

Σε ξεχώρισα.

(τελευταίο post και κλείνει).

Αν μ'αγαπούν θα καταλάβουν

Αν μ'αγαπούν θα σε προλάβουν.

The winner takes it all

για μένα, εκεί στο τέλος ... θα μείνει αυτό.

άκου το με όποια φωνή θέλεις. Τα ίδια θα σου πει. 

ΒΙΚΥ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ - ο καινούργιος χειμώνας

'Ετσι χωρίζουν οι άνθρωποι. βιαστηκά αρπάζεις τα κλειδιά σου και χάνεσαι στο μαύρο της νύχτας.
~ και πώς να μην πονέσω;

καρδιά μου λιώνω, για σένα μόνο....
και πες μου ό,τι να 'ναι, δυο λέξεις κι ας πονάνε.

Θα συνεχίσω να ψάχνω στην μουσική όσα δε μου `δωσε κι όσα μου πήρε η ζωή,  γελώντας και πίνοντας,  τραγουδώντας κι ελπίζοντας πως πριν το ταξίδι τελειώσει μες στην πιο άγρια θλίψη,  σε έναν άγνωστο τόπο αχ, θα μου αποκαλύψει γιατί άξιζε τόσο τον κόπο....

Χαρούλης Μποφίλιου | ToRadiofono (playlist)

Κοίτα εγώ φινάλε | Νατάσσα Μποφίλιου - Γιάννης Χαρούλης

Κάτι τέτοιες συνεργασίες και κάτι τέτοια τραγούδια φτιάχνονται μόνο και μόνο για να σου κόβουν την ανάσα!!
Τι να πεις για τις φωνές, τι να πεις για τους στοίχους, για τα χαμόγελα, για τα χέρια που κρατιούνται σφιχτά ....

Ανω Τελεία

Άμα έμπαινε έτσι απλά μια τελεία, όλα θα 'χανε σωθεί.

Να έφευγα για πάντα στο Παρίσι,
να μην έπεφτα πάνω σου τυχαία,
να μην ήσουν η μόνη προκυμαία
που θέλω το ταξίδι μου να κλείσει...

Τι στην Αθήνα; Τι στο Παρίσι;
Δεν αρκεί πια το πλήθος να μας χωρίσει
και στην άκρη της γης θα με πετυχαίνεις.....

εσύ, τι λες; 

Δέκα χρόνια φιλίας κι άμα τα βλέπεις στο δρόμο ΔΕΝ τα χαιρετάς.

κι όσο περνάει ο καιρός, χειροτερεύει....


 

Cap ou pas Cap??

Όταν θα φεύγεις απλά κλείσε την πόρτα..

τις νύχτες ο κρύος άερας τυλίγεται απειλητικά πάνω μου λες και θέλει να με πνίξει. 

Δεν έχω αποφασίσει τι θα κάνω τελικά,

ίσως και να τον αφήσω...

Μα μέχρι τότε, εσύ μονάχα θυμίσου να κλείσεις την πόρτα.

"We appear, and we disappear, and we’re important to some, but we’re just passing through."

- Before Midnight. 

ή μήπως, 

και κάπως έτσι περνάνε οι μέρες.

Και σαν ξυπνώ κάθε πρωί έσενα αντικρύζω. 

Και σαν σου μιλώ, σ'ακούω να μαραζώνεις. 

Μα στέκεις εκεί και ακόμη περίμενεις 

να 'ρθει η μέρα που η ελληνική σημαία 

θα κυματίζει ξανά στο πιο ψηλό σου σημείο.

... να μυρίσει ξανά τούτος ο τόπος, ελληνισμό. 

Καλημέρες από Λευκωσία. 

Διάβασμα. 

τα λέμε. 

Κάλαντα.

Πάει καιρός το ξέρεις;
Μα πάλι όποτε το ακούω εσένα θυμάμαι.
λοιπόν, εγώ μετράω κι εσύ έρχεσαι;

Θέλω να μπορώ, να έχω το χρόνο... να χαλαρώνω, να ξεχνιέμαι.
Θέλω να μπορώ, να έχω το χρόνο... να διαβάζω τα blogs των ξένων, των φίλων...
Θέλω να μπορώ, να έχω το χρόνο... να μην σκέφτομαι, να γράφω για άσχετα, για σχετικά.
Θέλω να μπορώ, να έχω το χρόνο... να ονειρεύομαι,

..να ταξιδεύω.
με μελωδίες, με λόγια, με χαμόγελα,
με ανθρώπους.

Δ.

Χρόνια Καλά.

25. Σημαντικό. 1/4 του αιώνα. Δεν είναι και λίγο. Και με όλα αυτά που ακούω και βλέπω λέω μόνο, Υγεία. Πάντα Υγεία. 

άκου πόσο όμορφο είναι ......

Το μικρο ειναι κατι

Μα δεν είδα ποτέ την αυγή ... θα 'ναι η πρώτη με 'σένα.

*είχα καιρό να ταξιδέψω με τραγούδι. χαμόγελο ζωγραφισμένο και βόλτα με τ'αυτοκίνητο σ'αυτήν την άγρια πόλη. Θα φτάσω σε λίγο, για λίγο σε σένα και μετά σ' αυτόν και λίγο πιο μετά στον άλλον. Θα τους θυμηθώ όλους, θα τους χαμογελάσω γλυκά, θα ονειρευτώ ξανά, έτσι μέχρι να τελειώσει αυτή η όμορφη μελωδία.... Γιορτή της Μουσικής σήμερα. Επιλογή μου αυτό και φυσικά ..κι αυτό http://www.youtube.com/watch?v=h-1UKGQLTvU.

ταξίδι ξανά. Πάλι πίσω στο Montpellier. πάλι πίσω σπίτι λοιπόν....
πόσο μου 'χει λέιψει... πόσο ανυπομονώ για εκείνη την καθημερινή βόλτα..
ετοιμάζω την κατάλληλη μουσική στο ipod, κλείνω βαλίτσα, παίρνω μηχανή - χαμόγελα κι αναμνήσεις και φεύγω!!
επιτέλους.

βγήκε νέος Παυλίδης. εσύ ξέρεις. πάντα ξέρεις. και πάντα ήξερες καλύτερα από 'μένα. Λοιπόν πώς σου φάνηκε το νέο cd;

~ εγώ θα σου πω μιαν άλλη φορά.

"Εσένα θυμάμαι, με 'σενα κοιμάμαι, με 'σένα ξυπνάω..

Να 'σαι καλά στο άγνωστο σύμπαν σου, 
να 'χεις ζωή ευτυχισμένη.."

Τελευταία.. καληνύχτα.

https://www.youtube.com/watch?v=Vaha0_2D6Hk

και για να μην ξεχνιόμαστε..... 

https://www.youtube.com/watch?v=NuItUNFw07g

Εξομολογήσεις Στο Μικρό Πρίγκιπα...

"Μικρέ μου πρίγκιπα, θα στο πω εσένα που μ’ακούς. Ποτέ δεν μου άρεσαν τα ακριβά ρούχα, μου άρεσαν οι ακριβοί άνθρωποι,  Αυτοί που δεν φόρεσαν ποτέ τιμή στο κούτελό τους γιατί ούτε που χρειάστηκε. Ναι, αυτοί που έχουν αξία και αξίες, και δεν έχουνε ανάγκη να αποδείξουν  Πως κοστίζουν μια περιουσία. Το λέει το βλέμμα τους, και το φωνάζει η καρδιά τους. Δεν εκτίθονται σε ράφια για να τους θαυμάζουν οι αξιολύπητες ‘κυρίες’  Που δεν είδανε ποτέ τον κόσμο με τα μάτια τους  (παρά μόνο με τα ανεγκέφαλα μυαλά που κουβαλάνε). Ναι αυτούς γουστάρω, τους τσιγκάνους που δεν φορέσανε ποτέ παπούτσια  Γιατί θέλουνε να νιώσουν την ζωή:  Να πατήσουνε τη λάσπη της γης και να βυθίσουν τις πατούσες τους στην άμμο.  Ναι αυτούς γουστάρω, τους ανέμελους και τους ‘αδιάφορους’,  Που δεν γίνονται φιλάνθρωποι γιατί τους είπανε πως έρχεται η Δευτέρα Παρουσία. Γιατί τους είπανε πως θα τους ψήσει ο διάβολος σε καζάνια που κοχλάζουν. Αυτούς γουστάρω. Αυτούς που απλώνουνε τα βρώμικά τους χέρια  και δίνουνε ψωμί σε άλλους άστεγους γιατί στα στήθια τους φούντωσε η συμπόνια. Μικρέ μου πρίγκιπα θα στο πω εσένα που μ’ακούς.  Μου αρέσουνε οι ακριβοί άνθρωποι.  Αυτοί που δεν χώσανε ποτέ τις φάτσες τους σε ανούσια περιοδικά για αχρείους. Δεν θα τους δεις να σέρνονται ανάμεσα σε κόκκινα χαλιά και φώτα. Προτιμάνε τα σκοτάδια, προτιμάνε της σιωπής την αγκαλιά, το λικέρ της μοναξιάς τους. Δεν θα τους δεις να πλένουνε τα πόδια αρχόντων...  μήτε ν’ακονίζουνε τα νύχια τους για να τους σφάξουν. Προτιμούν το αργό δηλητήριο της περηφάνειας, προτιμούν να αδικηθούν  Παρά να αδικήσουν. Αυτούς γουστάρω, τους αλήτες με την τεράστια καρδιά. Αληθινή καρδιά, καρδιά που δεν φουσκώνει μόνο και μόνο για το θεαθήναι. Δεν ξεφουσκώνει η καρδιά τους σαν μπαλόνι,  Ούτε και βαφεται κόκκινη για να μην φαίνεται μπλε και κρύα.Φίνα καρδιά, αυθεντική  κι ας μην είναι άριστη στην όψη. Μικρέ μου πρίγκιπα θα στο πω εσένα που με νιώθεις. Γουστάρω την αλήθεια. Γουστάρω του ήλιου το φως,  Οι εκτυφλωτικές οι λάμπες με ξενίζουν. Γουστάρω την αγάπη. Γουστάρω το ‘σ’αγαπώ’ που ξεχάστηκε σε καποιο μουσικό κουτί. Βαρέθηκα τις σοκολάτες που ‘χουνε γεύση πλαστικού  Και τα τριαντάφυλλα που μυρίζουν ναφθαλίνη. Γουστάρω το όνειρο. Αερόστατα που χαιδεύουν το φεγγάρι,  Και φτερά που σε ταξιδεύουνε στο άπιαστο του απείρου. Βαρέθηκα τα παλάτια από τσιμέντο, και τα γυάλνα γοβάκια. Αφήστε με να κοιμηθώ, κι όταν τελειώσει του σήμερα ο εφιάλτης μπορεί και να ξυπνήσω. Μικρέ μου πρίγκιπα περίμενε, να σου πω και κάτι τελευταίο. Μου αρέσουνε οι Άνθρωποι (ναι, με Άλφα κεφαλαίο). Αυτοί που δεν πουλιούνται, μα χαρίζονται αραιά και πού Στους νικητές ετούτης της πανάθλιας ζωής. Καληνύχτα." Ξ.Α.

Ζωή είναι άνθρωπε και θα περάσει.........

"Συ δεν φαίνεσαι.

Όμως για να υπάρχει γκρεμός στο τοπίο, για να 'χω σταθεί στην άκρη του κρατώντας λουλούδι και χαμογελώντας, θα πει πως όπου να 'ναι έρχεσαι.

Φαίνετ' απ' τη ζωή μου, ζωή πέρασε κάποτε."

[Κική Δημουλά, Φωτογραφία 1948]

Μου είπε η μαμά μου «θα 'σαι εντάξει κάποτε φτάνει αυτή η ώρα,

άσε το χέρι μου και μόνη σου προχώρα, ήρθε η στιγμή κάποιο σπουργίτι να πετάξει».

πέρασε κι ο Μάρτης...

https://www.youtube.com/watch?v=LS7e43qVpbE

Γυναίκα...

Ισότητα και Σεβασμό. Αυτό ζητούσαν κι αυτό συνεχίζουν να ζητάνε. Το ζητάει η μάνα της γυναίκας που πυροβολήθηκε με μανία, το ζητάει η μάνα που κλαίει την 15χρονη κόρη της που μαχαιρώθηκε χθες. Το ζητάει ο πατέρας της κοπέλας που βίασαν, ξυλοκόπησαν και μετά την έκαψαν κάτω απ'το σπίτι της. Το ζητάει η γυναίκα που παλεύει με τον καρκίνο του μαστού. Το ζητάει ο άνθρωπος που για εννιά μήνες κουβαλάει μέσα του μια νέα ψυχή, μια μέρα το παιδί σου. Το ζητάει η μάνα η χωρισμένη που κατάφερε να μεγαλώσει ένα παιδί μόνη. Το ζητάει η γυναίκα που ζητιανεύει για να ταϊσει τα δικά της παιδιά, η μετανάστρια, η αλλοδαπή που εσύ την έχεις για να σου καθαρίζει το σπίτι τρεις φορές την βδομάδα και σε φωνάζει Κυρία. Όλες κυρίες είναι, όλες Γυναίκες. Όπως η μάνα σου, όπως η αδελφή σου, οπως κι αυτή που γεμίζει την αγκαλιά σου τα βράδια. Κι απαιτούν Ισότητα. Σεβασμό. Καλύτερες συνθήκες ζωής. και το διεκδικούν από το 1857.

Falling in Love Again

γλυκό. και σωστό.

http://youtu.be/kucGHUFXg8Y

Όχι καρδιά μου, μην ακούς εσύ. Εγώ θα τα φτιάξω όλα. Εγώ είμαι εδώ για σένα. Και φυσικά σε νοιάζομαι. Μαζί σου πονάω. Μην κλαις καρδιά μου. Στο υπόσχομαι. Θα περάσει και γρήγορα. Μην πέσεις τώρα. Δεν είναι η κατάλληλη εποχή. Και μην στεναχωριέσαι. Καλά θα 'μαστε. Θα δεις..

πεθυμώ.

τα δικά σου φιλιά τα χαμένα νοσταλγώ και δεν έχω πια εγώ.

Η «παγκόσμια» Κική Δημουλά καταχειροκροτήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής

ΤΟ ΒΗΜΑ - Η «παγκόσμια» Κική Δημουλά καταχειροκροτήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής - πολιτισμός

To xeirokrotima giati tis aksizei.

Μεταξύ μας III

″Αν δεν μιλούσες έτσι για μένα θα νόμιζα πως μ’αγαπάς. Αλλά ευτυχώς εκεί που πάω να πω ‘ναι, μ’αγαπάει’, πως μαζί μου περνάς καλά, πως βλέπεις πόσα πράγματα σου δίνω, θέλω και τα δίνω, πως βλέπεις αυτό που είμαι κι αυτό θες... ακριβώς σε εκείνο το σημείο μου λες κάτι, τις περισσότερες φορές απ’αυτά που μου τσακίζουν τα κόκκαλα και με ‘διαλύεις’. Γιατι αυτό πρέπει να κάνεις. Αυτό σου λέει η καρδιά σου να κάνεις για τον άνθρωπο που ζει μαζί σου τόσο καιρό. Είναι μάλλον επειδή θες να ζεις πιο χαλαρά κι αφού δεν μπορείς να απομακρύνεις κάτι, είπες να το σακατέψεις.

Λοιπόν τι άλλα απ’αυτά τα όμορφα έχουμε να πούμε; ...... ″

Να σε νοιάζει.

Μη τα παρατάς, δάκρυ στάζει ό,τι προσπερνάς..

ορίστε..

Unchained Melody

To 'Cap'.

      To 'like' gia simera.

Μισό και Μισό.

..Η αγκαλιά σου τα πιο ελεύθερα δεσμά κι εδώ θα μείνω.


Είμαι εσύ και εσύ εγώ, το μισό της αγάπης και το άλλο μισό

Είμαι εσύ και εσύ εγώ, 50 - 50 και μαζί 100

Βρες μου στο μαύρο κάθε χρώμα
και στο σκοτάδι γίνε σώμα
δωσ' μου το χάδι το χαμένο
κι ας είναι απαγορευμένο
Όλα τα «ΝΑΙ» θέλω του κόσμου

"Save your breath and save your tears.."

δες λίγο..

Η εικόνα που άλλαξε τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε το AIDS 

Η ιστορία μιας φωτογραφίας που συγκλόνισε τον κόσμο. 

http://www.lifo.gr/team/u12321/35323

Συνέχεια στα όρια

..τα 'παμε και χθες, δεν ενώνονται εύκολα οι ζωές. 
..κάποιος κάνει πάντα την αρχή.
..μπορείς να φύγεις πρώτα εσύ, μετά σ'ακολουθώ.
..να'ναι μια φορά κανονικό.

na gelasoume j lio.. 

Μεταξύ μας II

06-01-13 Κυριακή

Άλλη μια φορά δίπλα σ’ένα παράθυρο να κοιτάζω τη βροχή και να προσπαθώ να βάλω τα πράγματα σε τάξη. Σκέψεις. Λέξεις. Ματιές. Χάδια. – τα χάδια κι αν πονάνε πια. Όταν το κορμί τα θέλει και το μυαλό τα διώχνει ξανά και ξανά.- ναι, είναι βάσανο.

Λυσσασμένα ακούγονται τα ‘σε θέλω’ κι ένα βλέμμα να σε κοιτάζει κενό. Ξέρεις δεν είναι πως δεν θέλω, είναι που δεν μπορώ.  Δεν μπορώ να ζω στις ανασφάλειες. Δεν με νοιάζει ο φόβος, το σκοτάδι, το να μην μαθευτεί. Με νοιάζουν αυτές οι γαμημένες οι ανασφάλειες που σου τρώνε λίγο – λίγο το μέσα σου.

Άλλη μια φορά δίπλα σ’ένα παράθυρο μ’έναν απαίσιο καιρό, η βροχή βοηθά πάντα στη μελαγχολία και στην κατάθλιψη και δεν την έχω ανάγκη. Όχι τώρα.

Ένας νέος χρόνος που ξεκίνησε απαίσια, εσύ που δεν αφοσιώνεσαι, θηρίο που δεν δαμάζεται – κι έχω κουραστεί, κι εγώ να προσπαθώ να φύγω πριν με πνίξουν πιο πολύ οι ανασφάλειες κι η αβεβαιότητα.

Κι όλο συζητάμε, κι όλο δεν βγαίνει πουθενά. Ένιωσα τα χείλη σου, μετά κατάλαβα πόσο μου είχαν λείψει. Κι όμως κενό. Δεν έδωσα πίσω τίποτα. Μην μου το πάρεις κι αυτό και ψάχνω μετά άλλο ένα κομμάτι του εαυτού μου.

Ακόμα κι η σιωπή ησύχασε. Δεν μιλάει πια. Οι ματιές προσπαθούν να πιαστούν από κάπου, να κρατηθούν. Να πουν πως αξίζει. Μα οι ανασφάλειες,  ξέρεις, δεν φεύγουν. Εκεί ριζωμένες, σαν αγκάθια - και πονάνε διάολε.

Παίρνω απόσταση. Κάνω πίσω. Όταν κάνεις βήματα πίσω σημαίνει πως απομακρύνεσαι κι όταν απομακρύνεσαι, χάνεις. Και τι είναι καλύτερο;  Να χάνεις ή να χάνεσαι; Πότε καθαρίζει το μυαλό; Πότε σταματάει η βροχή; Θέλω ξεγνοιασιά ξανά. 

Τον χειμώνα δεν τον αντέχω – μου γαμάει τους έρωτες.

με κάρβουνο ζωγραφίζει ο Θ. Ανεστόπουλος.

Μεταξύ μας.

08-01-13 Τρίτη

Σ’αγαπώ για όλες εκείνες τις φορές που δεν σου το είπα. Σε χαζεύω στις φωτογραφίες και σαν παιδί χαμογελώ ανυπομονώντας να ‘ρθει το βράδυ για να βρεθώ κοντά σου. Θέλω να είμαι κόντα σου. Θέλω να ακούω τον παλμό σου κρατώντας σε αγκαλιά. Πια τα δύσκολα έχουν περάσει. Αν μας περιμένουν τα χειρότερα δεν το ξέρω, μα προσπαθώ να μην τρομάζω τον εαυτό μου.

Σ’αγαπώ για όλα εκείνα τα φιλιά που δεν έσκυψα να σου δώσω. Για όλες εκείνες τις φορές που δεν ανταπέδωσα το χάδι. Σ’αγαπώ και μου λείπεις ήδη. – Μόνο που αυτή τη φορά δεν ξέρω τι να πω για να αλλάξουν όλα. Μόνο που αυτή τη φορά έχω πραγματικά κουραστεί. Καθισμένη σ’ένα παγκάκι σε περίμενα εκεί στο κρύο, περίμενα απο ‘σένα να αλλάξεις τα πράγματα, να τους δώσεις ξανά πνοή, να με πάρεις απ’το χέρι να αρχίσει ξανά ο χορός. Περίμενα να δω, να δω εσένα.

Σ’αγαπώ κι ας μην έφτασες ποτέ σε ‘μένα όπως σε ήθελα. Όπως σε περίμενα. Τα χαμόγελα να θυμάσαι μόνο. Τις στιγμές. Τις εικόνες.

Σιωπηλά πάντα θα μου λείπεις, 

                     θα σε σκέφτομαι. 

                              Θα σε νοιάζομαι,

                             θα Σ’αγαπώ..  Το Ακριβό. __

Εντυπωσιακές σουρεαλιστικές φωτογραφίες από τον Joel Robinson 

Στον κόσμο που τα βιβλία δεν είναι απλά για ανάγνωση αλλά και μέρη για να ζεις. 

http://www.lifo.gr/team/omorfia/35215

π.χ:

Να χάνομαι στην αγκαλιά σου

- θέλω να είσαι το σημείο αναφοράς.
- θα είμαι ..μια αγκαλιά να με φοράς.

χαμόγελο ... κι ένα φτηνό τσιγάρο.